در اواسط دهه هفتاد شمسی، رویکرد مشتری مداری و بیمارمحوری در کنار فرهنگ ارتقا مستمر کیفیت در خدمات سلامتی مورد توجه دست اندرکاران نظام سلامت کشور قرار گرفت.
این موضوع نگاه بسیاری از مدیران شاغل در بخش های درمانی را به رویکردی نوین که در آن بیماران و پرسنل در کنار کادر درمانی به عنوان مشتری، محور خدمات قرار می گرفت، را به خود جلب نموده و آنان را به توسعه و اشاعه فرهنگ مشتری نوازی در بیمارستان ها سوق داد.
اما محدودیت منابع و قوانین دست و پا گیر و ساختار بوروکراسی حاکم بر بیمارستان های دولتی، آموزش کادر درمانی در فضایی آکنده از فرهنگ و جو مشتری مداری و مشتری نوازی را سخت، و اجرا و پیاده سازی آن را بسیار کند می نمود.
در این میان تنی چند از پزشکان و مدیران شاغل در بیمارستان میلاد که اجرای بخشی از این نظام را در میلاد تجربه کرده ولی پیاده سازی تام و تمام آنچه بدان باور داشتند را مشکل و پیچیده می دیدند ،با هدف ایجاد بیمارستانی متفاوت در خدمات سلامتی و بوِیژه در نگاه به بیماران به عنوان عضوی از خانواده خود و با خدمت رسانی دلسوزانه و مهربانانه ،همان طور که با خانواده خود هستند؛ اقدام به تاسیس بیمارستانی بر پایه مهرآفرینی با خود ،همکاران، جامعه و بیماران به نام” نیکان ” نمودند.